1982: De 13-jarige Mary Baines is één van de laatste kinderen in Thornhill, een weeshuis voor meisjes dat op het punt staat om te sluiten. Ze wordt vreselijk gepest door één van de andere meiden, zo erg dat ze zichzelf meestal maar gewoon opsluit in haar slaapkamer, helemaal boven in het enorme landhuis. Maar zichzelf opsluiten blijkt niet genoeg te zijn, want haar pestkop deinst nergens voor terug. Ze gaat zelfs zo ver, dat Mary wel maatregelen móét nemen…
2017: Ella en haar vader zijn net verhuisd. Haar moeder is overleden en haar vader is nauwelijks thuis. Vanuit haar slaapkamerraam heeft Ella zicht op de verlaten ruïne van Thornhill. Of nou ja, verlaten… Zo nu en dan ziet ze een jong, blond meisje in de buurt van het gebouw en ’s nachts lijkt het soms net alsof er licht schijnt in het zolderkamertje. Ella besluit op onderzoek uit te gaan, en langzaam maar zeker weet ze de verschrikkelijke geschiedenis van Thornhill te ontrafelen.
Twee verhalen in één
Thornhill bestaat uit twee verhalen: dat van de 13-jarige Mary dat zich in 1982 afspeelt, en dat van de ongeveer even oude Ella in het heden. De manier waarop deze twee verhalen met elkaar zijn verweven is echter heel bijzonder: in plaats van dat er gewoon over beide meisjes wordt verteld, heeft de schrijfster ervoor gekozen om Mary’s helft van het verhaal op te schrijven in dagboekvorm, terwijl Ella’s deel enkel uit illustraties bestaat. Dit doet wel een beetje denken aan de boeken van Brian Selznick, die zijn verhalen ook vaak deels in beeld en deels in tekst vertelt, en het levert bijna net zo’n sterk geheel op.
De illustraties en de tekst vullen elkaar namelijk perfect aan. Waar de illustraties precies laten zien hoe alles eruitziet en wat er allemaal gebeurt, zorgen de dagboekfragmenten voor extra informatie en verdieping. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik de tekeningen niet altijd even mooi vond. Thornhill zelf en alle achtergronden zien er heel gaaf en behoorlijk creepy uit, maar de personages zijn niet altijd even mooi uitgewerkt. Toch passen de illustraties wel goed bij het verhaal en zijn ze erg grauw en sfeervol, waardoor je zo snel mogelijk door wilt bladeren en verder wilt lezen. Thornhill lijkt met zijn meer dan 500 pagina’s dan ook een behoorlijke pil, maar de combinatie van illustratie en tekst zorgt ervoor dat je echt door het verhaal heen vliegt.
Het verhaal wordt steeds spannender, steeds spookachtiger en tegen het einde had ik echt het kippenvel op mijn armen staan.
Spookachtig, mysterieus en klein
Ondanks de grote hoeveelheid pagina’s is Thornhill eigenlijk maar een heel klein verhaal dat een paar grote onderwerpen aansnijdt, zoals pesten, vriendschap en eenzaamheid. Het speelt zich bijna allemaal op dezelfde plek af en eigenlijk gebeurt er helemaal niet zo veel, maar toch weet schrijfster Pam Smy een bepaalde spanning op te wekken waardoor je verder wilt lezen. Het verhaal wordt steeds spannender, steeds spookachtiger en tegen het einde had ik echt het kippenvel op mijn armen staan. Het verhaal zelf mag dan misschien vrij simpel zijn, maar de illustraties en de korte maar krachtige dagboekfragmenten zorgen ervoor dat Thornhill echt een indrukwekkend boek is.
Toch blijven er aan het einde nog wel wat vragen over. Is er bijvoorbeeld nou écht iets mysterieus aan de hand met Thornhill, en wat gebeurt er op het eind met bepaalde personages? Daarbij had ik ook erg graag nog wat meer over Ella gelezen, maar doordat je haar verhaal alleen maar in beelden ziet, leer je haar eigenlijk nauwelijks kennen en blijft haar eigen verhaal wat onderbelicht. Dat zorgt ervoor dat het einde toch wat abrupt aanvoelt. Aan de andere kant zorgt dit er ook voor dat het verhaal veel aan de eigen verbeelding over laat. Het blijft allemaal een beetje mysterieus en onheilspellend, en dat past eigenlijk ook wel erg goed bij het verhaal.
Conclusie
Met Thornhill heeft Pam Smy een spannend en mysterieus verhaal geschreven, dat je dankzij de bijzondere balans tussen beeld en tekst van begin tot eind in zijn greep houdt. Het verhaal zelf is misschien niet zo heel opvallend en er blijven wat losse eindjes over, maar juist die vormgeving, de krachtige dagboekfragmenten en de sfeervolle illustraties zorgen ervoor dat je dit boek voor je het weet in één ruk uit hebt gelezen. Een aanrader voor de fans van Brian Selznick, maar ook voor iedereen die dol is op spannende, mysterieuze en ietwat spookachtige verhalen.
[product_page sku=”9789021677736″]
